ஒரு பொம்பள நானே! - 8
அடுத்தடுத்த நாளில் கனகா எங்கள் இருவரையுமே நேரடியாக பார்ப்பதை தவிர்த்தாள். ஞாயிற்றுக்கிழமை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. கனகா ரகுவை ஊம்புவதை பார்க்க வேண்டும் என சொன்னதில் இருந்து ஒரு விதமான குறுகுறுப்பு மனதில் ஓடிக்கொண்டே இருந்தது.
"மே"
"ம்"
"கனகா, ரகுவ ஊம்பறத எப்பிடிடி பாக்க போறோம். தெரிஞ்சிட்டா அவ்ளோதான்"
"அதெல்லாம் தெரியாது, பாத்துக்கலாம். நாளைக்கு தண்ணி புடிக்க வரும்போது கனகாகிட்ட பேசி இன்னும் கொஞ்சம் டீட்டெய்ல் தெரிஞ்சிக்கனும்."
மே அடுத்த நாள் காலை எப்படி பேச்சை ஆரம்பிக்க வேண்டும் என எங்களுக்குள்ளயே பேசி தீர்மானித்துக் கொண்டோம். இருந்தாலும் உள்ளுக்குள் ஒரு உதறல் இருந்தது. வியாழக்கிழமை காலை வேலையில் தண்ணீர் பிடிக்க கனகா வந்தாள். இன்னும் கொஞ்சம் பெண்களும் அங்கே இருந்தார்கள். நான் ஆரம்பித்தேன்.
"கனகா அக்கா, அன்னிக்கு ரகு அண்ணாவோட"
பாதியில் நிறுத்தினேன்.
கனகா முகம் வெளிறிப்போனது. பயத்துடன் எங்கள் இருவரையும் பார்த்து கண்களால் கெஞ்சினாள்.
"என்னடி ரகு அண்ணாவோட"
அங்கு தண்ணீர் பிடித்துக் கொண்டிருந்த நாகலிங்கம் மாமாவின் பொண்டாட்டி சுமதி பட்டென கேட்டாள்.
"இல்லா அன்னிக்கு ரகு அண்ணாவோட சைக்கிள் மாதிரி நானும் வாங்கனும்னும் சொல்லியிருந்தேன். எங்க வாங்கறதுன்னு கனகா அக்காக்கிட்ட கேட்டேன்.. அத தான் கேட்டேன்."
"இப்போ எதுக்குடி சைக்கிள் உனக்கு, உங்கெப்பனுக்கு செலவு வைக்கறக்குனு வந்து பொறந்துருக்கிறா பாரு"
"அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல, நான் கேட்டா எங்கப்பா வாங்கி தரும்"
பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே கனகா குடத்தை எடுத்துக்கொண்டு நகர்ந்தாள். நாங்களும் பின்னாலேயே போனோம். எங்களை பார்ப்பதை தவிர்த்துவிட்டு கீழயே பார்த்தாள்.
"ஏய் கனகா"
மே அதிகாரமாக கூப்பிட்டாள்.
கனகா பாவமாக திரும்பினாள். எந்த எதிர்ப்பும் இல்லை
"ம்"
"எங்க வச்சு ரகுக்கு ஊம்பி விடுவ"
"அது எங்க சொந்த விசயம் அத ஏன் கேக்கற"
கனகா கொஞ்சம் டென்சனானாள்.
"ஒழுங்கா சொல்லு இல்லினா அப்பறம் பாரு என்ன நடக்கும்னு"
கனகா இனி தப்பவே முடியாது என்னும் நிலைக்கு வந்துவிட்டாள்.
"சந்தைக்கு போற வழியில ஒரு இடிஞ்ச கோயில் இருக்குதுல்ல அங்க"
"அடிப்பாவி கோயிலுக்குள்ள வச்சாடி ஊம்புவ"
"அதுதான் இடிஞ்சிருக்குதுல்ல அங்க யாரும் வர மாட்டாங்க"
"எப்பப்போ ஊம்புவீங்க"
"அந்த வார்த்தைய திரும்ப, திரும்ப சொல்லாதடி"
"சரி, சொல்லு எப்பொல்லாம் ஊம்புவ"
கனகா முறைத்துவிட்டு,
"சந்தைக்கு வரும் போது அந்த வழியா வருவேன் அப்போ ரகு அங்க இருப்பான்."
"அது சுத்துவழி ஆச்சே, உங்கம்மா கேக்காதா?"
"பாதானிபழம் பொறுக்கிட்டு வரேன்னு சொல்லிட்டு போவேன்"
"திருட்டு முண்டைடி நீ"
நான் பட்டென சொன்னேன்.
மே திடீரென
"ஏய் ஒரு நிமிசம் இரு, வார வாரம் ஊம்புவீங்களா"
"ம்"
"அப்போ போன வாரம் ஊம்பீட்டுத்தான் சந்தைக்கு வந்தியா"
"..............."
"அடிப்பாவி, ஊம்புன வாயோட தான் எங்ககிட்ட பேசுனியா?,"
"அது எங்க தனிப்பட்ட விசயம் உங்களுக்கென்ன"
"சரி, சரி போ...போ"
அடுத்தனாள் அவர்கள் ஊம்பிய அந்த இடிந்த கோவிலை பார்த்தோம். அதில் பளிச்சென எங்களுக்கு பயன்படும் ஒரு விசயம் இருந்தது.
தொடரும்....
"மே"
"ம்"
"கனகா, ரகுவ ஊம்பறத எப்பிடிடி பாக்க போறோம். தெரிஞ்சிட்டா அவ்ளோதான்"
"அதெல்லாம் தெரியாது, பாத்துக்கலாம். நாளைக்கு தண்ணி புடிக்க வரும்போது கனகாகிட்ட பேசி இன்னும் கொஞ்சம் டீட்டெய்ல் தெரிஞ்சிக்கனும்."
மே அடுத்த நாள் காலை எப்படி பேச்சை ஆரம்பிக்க வேண்டும் என எங்களுக்குள்ளயே பேசி தீர்மானித்துக் கொண்டோம். இருந்தாலும் உள்ளுக்குள் ஒரு உதறல் இருந்தது. வியாழக்கிழமை காலை வேலையில் தண்ணீர் பிடிக்க கனகா வந்தாள். இன்னும் கொஞ்சம் பெண்களும் அங்கே இருந்தார்கள். நான் ஆரம்பித்தேன்.
"கனகா அக்கா, அன்னிக்கு ரகு அண்ணாவோட"
பாதியில் நிறுத்தினேன்.
கனகா முகம் வெளிறிப்போனது. பயத்துடன் எங்கள் இருவரையும் பார்த்து கண்களால் கெஞ்சினாள்.
"என்னடி ரகு அண்ணாவோட"
அங்கு தண்ணீர் பிடித்துக் கொண்டிருந்த நாகலிங்கம் மாமாவின் பொண்டாட்டி சுமதி பட்டென கேட்டாள்.
"இல்லா அன்னிக்கு ரகு அண்ணாவோட சைக்கிள் மாதிரி நானும் வாங்கனும்னும் சொல்லியிருந்தேன். எங்க வாங்கறதுன்னு கனகா அக்காக்கிட்ட கேட்டேன்.. அத தான் கேட்டேன்."
"இப்போ எதுக்குடி சைக்கிள் உனக்கு, உங்கெப்பனுக்கு செலவு வைக்கறக்குனு வந்து பொறந்துருக்கிறா பாரு"
"அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல, நான் கேட்டா எங்கப்பா வாங்கி தரும்"
பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே கனகா குடத்தை எடுத்துக்கொண்டு நகர்ந்தாள். நாங்களும் பின்னாலேயே போனோம். எங்களை பார்ப்பதை தவிர்த்துவிட்டு கீழயே பார்த்தாள்.
"ஏய் கனகா"
மே அதிகாரமாக கூப்பிட்டாள்.
கனகா பாவமாக திரும்பினாள். எந்த எதிர்ப்பும் இல்லை
"ம்"
"எங்க வச்சு ரகுக்கு ஊம்பி விடுவ"
"அது எங்க சொந்த விசயம் அத ஏன் கேக்கற"
கனகா கொஞ்சம் டென்சனானாள்.
"ஒழுங்கா சொல்லு இல்லினா அப்பறம் பாரு என்ன நடக்கும்னு"
கனகா இனி தப்பவே முடியாது என்னும் நிலைக்கு வந்துவிட்டாள்.
"சந்தைக்கு போற வழியில ஒரு இடிஞ்ச கோயில் இருக்குதுல்ல அங்க"
"அடிப்பாவி கோயிலுக்குள்ள வச்சாடி ஊம்புவ"
"அதுதான் இடிஞ்சிருக்குதுல்ல அங்க யாரும் வர மாட்டாங்க"
"எப்பப்போ ஊம்புவீங்க"
"அந்த வார்த்தைய திரும்ப, திரும்ப சொல்லாதடி"
"சரி, சொல்லு எப்பொல்லாம் ஊம்புவ"
கனகா முறைத்துவிட்டு,
"சந்தைக்கு வரும் போது அந்த வழியா வருவேன் அப்போ ரகு அங்க இருப்பான்."
"அது சுத்துவழி ஆச்சே, உங்கம்மா கேக்காதா?"
"பாதானிபழம் பொறுக்கிட்டு வரேன்னு சொல்லிட்டு போவேன்"
"திருட்டு முண்டைடி நீ"
நான் பட்டென சொன்னேன்.
மே திடீரென
"ஏய் ஒரு நிமிசம் இரு, வார வாரம் ஊம்புவீங்களா"
"ம்"
"அப்போ போன வாரம் ஊம்பீட்டுத்தான் சந்தைக்கு வந்தியா"
"..............."
"அடிப்பாவி, ஊம்புன வாயோட தான் எங்ககிட்ட பேசுனியா?,"
"அது எங்க தனிப்பட்ட விசயம் உங்களுக்கென்ன"
"சரி, சரி போ...போ"
அடுத்தனாள் அவர்கள் ஊம்பிய அந்த இடிந்த கோவிலை பார்த்தோம். அதில் பளிச்சென எங்களுக்கு பயன்படும் ஒரு விசயம் இருந்தது.
தொடரும்....
பாவம் கனக
ReplyDeleteகனகாவ இப்படியா மிரட்டுவிங்க
ReplyDeleteகாரியம் நடக்கனும்னா செஞ்சு தான ஆகனும்
Delete