ஒரு பொம்பள நானே! - 49

போச்சு..... இன்னிக்கு கனகாக்கும் செமயா விழுகப்போகுது என நினைத்துக்கொண்டே எச்சிலை விழுங்கியவாறு மேவை பார்த்தேன். அவள் பீதியான முகத்தோடு வள்ளியை வைத்தகண் வாங்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

கனகா வள்ளியை நெருங்கியதும். வள்ளி படக்கென கனகாவை மார்போடு சேர்த்து கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டாள். 

பின் ஆறுதலாக, "சரி சரி அழுகாத... அக்கா உன்ன ஒன்னும் பண்ண மாட்டேன்." சரியா?" என சொல்லி கனகாவை விலக்கினாள்.

பின் எங்களையும் அருகில் வர சொன்னாள். கொஞ்சம் தைரியமாக அருகில் சொன்றோம்.

"இங்க பாருங்க புள்ளைகளா, ஆம்பளைங்க நம்பள மாதிரி இல்லை, அவங்களால அடக்கிட்டு இருக்க முடியாது. வயசு வந்த உடனே அவங்க பூல கைல புடிக்க ஆரம்பிச்சா, அதுக்கப்பறம் எந்திரிக்க முடியாத அளவு வயசாகற வரைக்கும் அவங்களால விட முடியாது. அதனால அவங்க சொன்னாங்க, ஆசையா இருந்துச்சு அப்படி இப்படின்னு எதுவும் சொல்ல கூடாது. சத்தியம் நியாபகம் இருக்குதுல்ல.?"

என்றாள்.

"இருக்கு அக்கா, இனிமேல் பண்ண மாட்டோம்."

மூன்று பேரும் தலையை ஆட்டினோம்.

வள்ளி எங்கள் மூன்று பேரையும் இழுத்து நெற்றியில் முத்தமிட்டாள்.

எனக்கு கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது ஆனால் படபடப்பு போகவில்லை.

"போலாம் வாங்க, இனி அவனுக உங்க பக்கமே வரமாட்டானுங்க," என சொல்லி விட்டு வீட்டை நோக்கி நடந்தாள். நாங்களும் பின்னாடியே போனோம்.

அன்று இரவு கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது.

இனம் புரியாத மகிழ்ச்சி இருந்தது.

நான் முதன் முதலில் கண்ட கக்கோல்ட் ரகு.

அதற்கு பிறகு ரகுவும் வேலும்வும் எங்களை பார்ப்பதை முற்றிலும் தவிர்த்தார்கள். அவ்வளவு ஏன் அவர்கள் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் கூட பார்ப்பதை தவிர்தார்கள்.

இரண்டு மாசம் இப்படியே போனது.

பின் திரும்பவும் வழக்கம் போல எனக்கு அரிப்பெடுக்க ஆரம்பித்தது.

இன்னொரு ஞாயிற்றுக் கிழமைக்காக காத்திருந்தேன். நானே எப்படி கனகாவிடமும், மேவுடமும் போய் கேட்பது என தயக்கமாக இருந்தது. மேலும் எங்க அம்மாவும் வீட்டிலேயே இருந்தாள்.

வள்ளி வீட்டிலும் அவள் மகள் நீலவேணி மாப்பிள்ளையோடு வந்து நீண்ட நாட்களாக அங்கயே இருந்தார்கள். வள்ளி அக்காவிடம் கேட்ட போது "நீலவேணிக்கு குழந்தை உண்டாகும் வரை போவதில்லை, எல்லா வைத்திய செலவும் பார்த்து பெண்ணை கருத்தரிக்க வைக்க வேண்டியது என் பொறுப்பு" என்றாள்.

எனக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அரிப்பு அதிகமானது. கைகளால் தீண்டினாலும் என் புண்டை "எனக்கு நாக்கு தா..." என கெஞ்சி கூத்தாடி அழுது கண்ணீர் வடித்தது.

ஒரு சனிக்கிழமை வெளிக்கு போக காலையில் மூன்று பேரும் சந்தித்தோம்.

எனக்கு கேட்டுவிடலாமா" என ஏக்கமாக இருந்தது. விட்டால் இப்போதே பாவடையை தூக்கி எவளாவது ஒருத்தியை புண்டைக்குள் திணித்து விடலாம் போல இருந்தது. ஆனால் வழக்கமாக ஆள் நடமாட்டம் இருந்ததால் ஒன்றும் பேசாமல் போய்விட்டு திரும்பி வந்தோம்.

காடு முடிவுக்கு வந்தது. நான் கடைசியாக கேட்டுவிடலாம் என முடிவுக்கு வந்தேன்.

அவரவர் வீட்டுக்கு போகும் நேரத்தில்,
நான் மெல்ல கனகாவை பார்த்து. "அக்கா, உனக்கு எதாவது பண்ணுதா?" என்றேன்.



தொடரும்....