ஒரு பொம்பள நானே! - 40

மூன்று பேரும் காட்டை நோக்கி நடந்தோம்.

கனகா மெல்ல "ரகு இப்படி பண்ணுவான்னு நெனைச்சு கூட பாக்கலடி" என்றாள்.

மேவும், நானும் அமைதியாக இருந்தோம்.

கனகா தொடர்ந்தாள்.

"நான் அவன நம்பித்தான அங்க போனேன். அவன் எனக்கு துரோகம் பண்ணிட்டான். நேத்து வேலு, இதுக்கு முன்னாடி யார் யாரெல்லாம் வந்தாங்களோ?. எனக்கு சுன்னிய கூட அடையாளம் கண்டு புடிக்க தெரியாது" என சொல்லிவிட்டு வெறுப்பாக தலையை அசைத்தாள்.

முதன் முதலாக கனகா சுன்னி என்ற சொன்னதை ஆச்சர்யமாக பார்த்து விட்டு பின் நான் அவளை சமாதானம் செய்ய தொடங்கினேன்.

"விடுக்கா, சமாளிச்சுக்கலாம். நாங்க இருக்கோம்ல"

"இருந்தாலும், வேலுவ நெனச்சு பயமாவே இருக்குடி, வார வாரம் வர சொன்னா என்ன பண்றது. ரகு நாய் இப்படி பண்ணிட்டான்... ஐயோ.. இப்போ நான் என்ன பண்ணுவேன்"

புலம்பினாள்.

அக்கா, நான் ஒன்னு சொல்றேன். கோவிச்சுக்காத சரியா?

"ரகு அவனுக்கு பதிலா வேலுவ வர சொன்னான். ஆனா நீயும் உனக்கு பதிலா நான் பண்ண ஒத்துக்கிடீல்ல,

அப்போ அவனும் நாமளும் ஒன்னு தான? அதுக்கு இது சரியா போச்சு தான?"

என்றேன்.

கனகா ஒரு நொடி நின்று தயங்கி குழம்பினாள்.

அதற்குள் மே டக்கென இடைமறித்து

" ஏய் என்னடி பேசற, முதல் முதல்ல கனகா அக்காவ மெரட்டி, அவ ஊம்பறத பார்த்தது நாம, அப்பறமா அது வளர்ந்து இப்போ இங்க வந்து நிக்குது. அப்போ கூட நீதான கேட்டே, ரகுவ நான் ஒரு தடவை ஊம்பிக்கறேன்னு. அக்கா சொல்லலியே, நம்ம மேல இருக்கற பாசத்துல ஒத்துக்கிச்சு அவ்ளோதான்."

"ஆனா அந்த ரகு திட்டம் போட்டி அவனே முடிவு பண்ணி வேலுவை கூட்டிட்டு வந்துருக்கான்."

"நாம பண்ணது உன்னோட என்னோட தப்பு, ஆனா ரகு பண்ணது முழுக்க அவனோட தப்பு"

கனகா எங்கள் இருவரை ஒரு மாதிரி குழப்பமாக பார்த்தாள்.

"சரி விடுக்கா, நடந்தது நடந்திருச்சு,

இப்போ சரி, தப்பு பார்த்து ஒன்னும் பிரயோஜனம் இல்லை" அடுத்து என்ன பண்றதுன்னு தான் பார்க்கனும். என்றேன்.

"ஆமா, யோசிப்போம் நீ பயப்படாதன்னு" மேவும் சமாதானம் சொன்னாள்.

பேசிக் கொண்டே பெண்கள் பக்கம் போகும் பாதையை நெருகினோம்.

அப்போது ரமேஷ் வேக வேகமா எங்களை கடந்து ஆண்கள் பக்கம் ஓடுவது போல நடந்து சென்றான்.

"ரொம்ப அவசரம் போலடி" என நான் சொல்லிவிட்டு களுக்கென சிரித்தேன். கனகாவும், மோவும் வாய் மீது கை வைத்து என்னை பார்த்து சிரித்தனர்.

பெண்கள் பகுதிக்கு சென்றோம்.

அங்கே ஏற்கனவே இரண்டு பொம்பளைகள் கொஞ்ச தூரத்தில் இடைவெளி விட்டு அமர்ந்து கொண்டு கதை பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

"மூனு பேரும் பக்கத்து பக்கத்துல உக்காரலாம்னு நெனச்சா இவளுக வேற இங்கயே உக்கந்திருக்காளுக." என்றேன் நான் வெறுப்பில்..

"ஏன்டி பக்கத்து பக்கத்துல உக்கார நாம என்ன ஹோட்டலுக்கு சாப்டவா வந்துருக்கோம்" என சொல்லி கனகா கலகலவென வாய் விட்டு சிரித்தாள். பின்பு "நீ அந்த புதர் பக்கம் உக்காரு, நீ இந்த புதர் பக்கம் உக்காரு" என எங்கள் இருவரையும் பார்த்து சொல்லிவிட்டு, அவளும் ஒரு புதரோரம் ஒதுங்கி பாவாடையை தூக்கி ஜட்டியை இறக்கி அமர்ந்தாள்.

எனக்கு ஆச்சர்யமா இருந்தது. முதலில் பேசவே கூச்சப்பட்டவள், இப்போ காட்ட கூட தயங்க மாட்டிங்கிறா என நினைத்துக்கொண்டேன்.

எனக்கு இன்னொரு சிந்தனையும் ஓடியது...

தொடரும்....

Comments

Post a Comment