ஒரு பொம்பள நானே! - 58

கனகா வள்ளியை பார்த்ததும் பரவசப்பட்டாள்.
"அக்கா எப்படி இருக்கீங்க?"

"எனக்கென்ன, நல்லாஆஆஆ இருக்கேன், என்ன வடக்க இருக்கறவளும், தெக்க இருக்கறவளும் ஒன்னா சேர்ந்து வந்துருக்கீங்க."
(மேவின் வீடும், கனகாவின் வீடும் ஏன் வீட்டின் எதிரெதிர் இரண்டு திசைகளில் இருந்ததை, வள்ளி கிண்டலாக சொன்னாள்.)

மே பதிலளித்தாள்,
"ஒன்னும் இல்லக்கா, சும்மா தான் போர் அடிச்சுது அதான், கண்ணகியும் தனியாதான இருப்பா அதனால வந்தோம்."
"சரி சரி, திரும்பவும் அந்த பசங்க ஏதாச்சும் சொன்னங்களா?"

"இல்லக்கா, அதுக்கப்பறம் அவனுகளை நாங்க பாக்கவே இல்லை."

"சரி சரி நல்லது, ரெண்டுபேரும் சாப்டுட்டு வந்தீங்களா, குடல் குழம்பு வச்சுருக்கேன் சாப்டறீங்களா?"

"வேணாம், அம்மா சிக்கன் கொழம்பு வச்சுது, சாப்டுட்டேன்." என்றாள் மே.

"எனக்கும் வேணாக்கா, காலைலயே மீன் குழம்ப ஒரு புடி புடிச்சுட்டுதான் வரேன்"

வள்ளி என்னை பார்த்து கண்களால் சைகை செய்தாள். பின் வருவதாய் சொல்லிவிட்டு விடைபெற்றாள்.

அவள் போன பின் கனகா என்னை பார்த்து கேட்டாள். "உங்க அம்மா எப்போடி போனாங்க?"

"நேத்து நைட்டே போய்ட்டாங்க."

அடுத்து மே என்னிடம் "காலைல காட்டுக்கு வரல, நாங்க வெயிட் பண்ணி பாத்துட்டு போயிட்டு வந்துட்டோம்."

"வள்ளி அக்கா நேத்தே ஏன் வீட்டுக்கு வந்துட்டாங்க. நேத்து நைட் எங்க ரெண்டு பேருக்கும் "பர்ஸ்ட் நைட்" நடந்துருச்சு." சொல்லிவிட்டு இரண்டு பேரையும் பார்த்து குறும்பக கண்ணடித்தேன்.

"அடிப்பாவி, இன்னிக்கு எங்கள வர சொல்லிட்டு நேத்தே அவங்க கூட பண்ணிட்டியா." மே கடுப்பாக கேட்டாள்.

"ஏய், அது நானே எதிர்பாக்காததுடி அம்மா இன்னிக்கு காலைல போறேன்னு சொல்லிட்டு நேத்து நைட்டே போயிருச்சு, வள்ளி துணைக்கு படுக்க வந்தா, அப்போ நடந்திருச்சு."

"என்ன, அவ இவனு பேசற."

"பேச்சுவாக்குல வந்துருச்சிச்சுடி"

கனகா ஆர்வமாக கேட்டாள். "என்ன என்னடி பண்ணீங்க?"

"வழக்கம் போலத்தான், மாறி மாறி புண்டைய நக்கிக்கிட்டோம்."

"நீ சொல்லும்போதே ஏன் காலுக்கு நடுவுல எதோ ஊறுதுடி"

"நைட் கொஞ்சம் டயர்ட் ஆகிருச்சா அதான் காலைல எழுந்திருக்க முடியல, காட்டுக்கு வர முடியல."

"டயர்ட் ஆக்கற அளவு என்னடி பண்ணீங்க?" இது மே.

"ரொம்ப நாளா செய்யாததால, எனக்கு ரொம்ப மூடு ஆகி ஒழுக்கிட்டே இருந்துச்சா, வள்ளி அவளோட நாக்கை வச்சு தொடச்சு விட்டா."

நான் சொன்னதை கேட்டு ரெண்டு பேருமே பாவடையோடு சேர்த்து, கூதியை தேய்த்து கொண்டார்கள்.

கனகா கெஞ்சினாள், "நாமளும் பண்ணலாம்டி, எனக்கு ரொம்ப அரிப்பா இருக்கு."
சொல்லிவிட்டு பாவாடையை தூக்கி எங்கள் கண் முன்னாலேயே, ஜட்டியோட சேர்த்து தன் புண்டையை தேய்தாள். பின் முட்டியை முன் பக்கம் மடக்கி கொஞ்சம் உக்காருவது போல குனிந்து, தன் புண்டையை பார்த்து "இங்க பாருடி எப்படி தண்ணி ஒழுக்கிருக்குனு." என சொல்லியவாரு டக்கென ஜட்டியை புண்டை பகுதியில் மட்டும் ஓரமாக தள்ளிவிட்டு மொத்த புண்டையும் பரபரவென தேய்த்தாள்.

மே வைத்த கண் வாங்காமல், கனகா புண்டையை தேய்ப்பதை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள்.

நான் டக்கென கனகாவின் கைய பிடித்து நிறுத்தி, "சரிக்கா, சரிக்கா நான் பண்ணி விடறேன் வா" கையை பிடித்து அழைத்துக்கொண்டு போனேன்.

மே பின்னாலேயே வந்தாள்.

படுக்கை அறைக்கு போவதற்கு திண்ணை படி ஏறும் போது, கனகா மெல்ல "லைட்டா எரியற மாதிரி இருக்குடி, அந்த இடம்" என்றாள்.

வள்ளி கணித்தது சரியாக போயிற்று, கனகா காரமாக சாப்பிட்டு விட்டு வந்திருக்கிறாள்.

"எந்த இடம்க்கா"

"ம்ம்ம்ம், எந்த இடம்... புண்டைல தாண்டி."
கனகா சாராளமாக கெட்ட வார்த்தை பேச ஆரம்பித்திருந்தாள்.

"அரிக்குதா", எரியுதா?"

"எரியுதுடி, மிளகாய் பட்ட மாதிரி."

கொஞ்சம் நேரம் ஆக ஆக, கனகாவிற்கு எரிச்சல் அதிகமானது.

"ரொம்ப எரியுதுடி எல்லா பக்கமும் எரியுதுடி, தாங்க முடியல," கால்களை குறுக்கி கையை நடுவில் வைத்து திணித்தாள்.

"என்னக்கா ஆச்சு திடீர்னு" மே பாவமாக கேட்டாள்.

"தெரிலடி, செமயா எரியுது. என்னன்னே தெரில."

நான் நானாக யோசித்தது போல பேசினேன். "அக்கா ஒரு நிமிஷம் இரு காலைல என்ன சாப்டுட்டு வந்த."

"மீன் கொழம்பு, அதனால என்ன?"

"காரமா இருந்துச்சா?"

"ஆமா, எப்பவுமே காரமாதான் எங்கம்மா வைக்கும்."

"அதனால தான் எரியுதுன்னு நினைக்கறேன், காரமா சாப்பிட்டு அதே கைல தொட்ட உடனே எரியுது, நாம வரமிளகாய் கிள்ளி குடுத்துட்டு முகத்துல எங்கயாச்சும் வச்சுட்டா எரியும்ல அந்த மாதிரி."

"ஐயையோ இப்போ என்னடி பண்றது, நானும் காரமாதான் சாப்டுட்டு வந்தேன்." மே பரிதாபமாக சொன்னாள்.

"எனக்கும் வள்ளி குடல் குழம்பு காரமாதான் குடுத்தா."

"அப்போ இன்னிக்கு நாம எதுவும் பண்ண முடியாதா?, ஓரட்டாங்கயில பண்ணலாம்ல."

"கைல பண்ணா நமக்கு திருப்தி ஆகாதுடி"

"இங்க எனக்கு கூதி எரியுது அத பாருங்கடி." கனகா புலம்பினாள்.

"சரி சரி, இப்படி எரிஞ்சா எங்கம்மா எனக்கு கடலெண்ணெய் தான் வைக்கும். இரு எடுத்துட்டு வரேன்."

கடலெண்ணெய் எடுத்து வந்து பின் கனகாவை திண்ணை மீது அமர வைத்தேன். அவள் ஜட்டியை நானே கழட்டினேன். ஜட்டியின் உள் பகுதி முழுவதும் ஜெல் போல அவள் கூதி அழுது வைத்திருந்தது.

கனகாவின் உள் தொடை மீது தலை சாய்த்துக் கொண்டு அவள் புண்டையை ஆசையாயாக வெறிக்க பார்த்தேன். புண்டை முழுவதும் சொத சொத வென புண்டைப்பாலால் மினுமினுத்தது.

"இப்பவே நக்கனும் போல இருக்குக்கா, எப்படி இருக்கா பாரு உன் பாப்பா."

"ஐயோ மூடு எத்தாதடி நானே ஏரிச்சல்ல இருக்கேன்.'

மே, ஆசையாக கனகாவின் புண்டையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் பக்கத்தில் கிடந்த கோழிப்பொங்கை (இறகு) எடுத்து கடலெண்ணெயில் நனைத்து, மெல்ல கனகாவில் கூதியில் வருடினேன். கனகா தன் குண்டியை குறுக்கி இடுப்பை மேலே தூக்கினாள். சிலிர்ப்பில் அவள் கால்களில் முள்முள்ளாய் மயிர்கள் நட்டுக்கொண்டு நின்றன.

நான் தொடர்ந்து இறகால் கூதியில் கடலெண்ணெய் பூசி விட்டேன். கனகாவால் தாங்க முடியாமல் வாயி திறந்து கொண்டு தலையை பின்னால் சாய்த்துக் கொண்டு "ஹ்ஹஆஆ" என முனகினாள்.

கடலெண்ணெய் பூசியதும்,
"அவ்வ்ளோதான், முடிஞ்சிது, கொஞ்ச நேரத்துல எரிச்சல் குறைஞ்சிரும்." என சொல்லியப்படி எழுந்திருக்க முயற்சி செய்தேன்.

கனகா திடீரென ஏன் தலையை பிடித்து இழுத்து அவள் புண்டை மீது அமுக்க முயற்சி செய்தாள்.

நான், திமிறி தலையை உதறிக்கொண்டு அவளிடம் இருந்து தள்ளி வருவதற்குள் பெரும்பாடாகி போனது.

"லூசாடி நீ, அவ்ளோ கூதி அரிப்பா?. விட்டா உன் புண்டைல வச்சு அமுக்கி என்ன கொன்னுடுவ போல."

"ஏய், இல்லடி இல்லடி சாரிடி, ரொம்ப மூடா இருக்குடி யாராச்சும் ஏன் புண்டைய நக்குங்களேன், பிளீஸ்"
கனகா கிட்டத்தட்ட அழுதுவிடுவது போல இருந்தாள்.

எனக்கு டக்கென கோவம் வந்து விட்டது, "இரு நான் நக்கறேன் இரு, காலைல வள்ளி குடுத்த குடல் குழம்பு காரத்தால இப்போ வரைக்கும் ஏன் உதடு எரியுது, அதே வாயால உன் புண்டைய நக்கறேன் இரு, அப்பறம் இன்னிக்கு வரைக்கும் கூதில கைய வைக்க முடியாத அளவு போகட்டும், கால விரி." என சொல்லிக்கொண்டே கனகாவின் புண்டையை நோக்கி போனேன்.

மே சத்தம் போட்டாள். "ஏய், வேணாண்டி."

கனகா, கால்களை குறுக்கிக்கொண்டு, ஏன் தலையா பின்னால் தள்ளினாள்.

"ஏன் இப்போ மட்டும் தள்ளற, கால விரி, கூதிய காட்டு நக்கி விடறேன்."

கனகா பாவமாக பார்த்தாள்.
"வேணாண்டி, அப்பறமா பண்ணிக்கலாம், பயமா இருக்கு, லைட்டா கை பட்டதுக்கே அவ்ளோ எரிச்சலா இருந்துச்சு."

"தெரிதுல, அப்போ புண்டைய மூடிட்டு இரு."

"சாரிடி."

எனக்கும் பாவமாக இருந்தது, நேத்து நைட் இருந்த கூதி நமைச்சல் இப்போது எனக்கு இருந்தால், நானும் கனகா மாதிரி தான் இருப்பேன் என நெனைத்து கொண்டேன்.
மெல்ல பேசினேன்.
"சரி சரி விடுக்கா, எனக்கு புரியுது."
நானே கனகாவின் ஜட்டியை தீரும்ப போட்டு விட்டேன்.

"இப்போ என்னடி பண்றது. சாயுங்காலமாதான் நாம பண்ண முடியும்ல."
மே ஏமாற்றமாக கேட்டாள்.

"நாம வேணா ஒன்னு பண்ணலாம், எங்க அம்மா நைட் தான் வரும். நாம இப்போவே சந்தைக்கு போயிட்டு வந்துட்டோம்னா சாயுங்காலமா அந்த டைம்ல செய்யலாம்."

"நல்லா ஐடியாதா, ஆனா காசு இப்போ கேட்டா எங்கம்மா குடுக்காதே."

"எங்கம்மாவும் தான்."

"ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லை, எங்கம்மா எங்க காசு வச்சுருக்குனு தெரியும். நான் காசு எடுத்துட்டு வரேன். போய் வாங்கிட்டு வந்து வச்சிடலாம். சாயுங்காலம், ரெண்டு பேரும் போய் காசு வாங்கிட்டு வந்து குடுத்துருங்க."

"ம்ம்ம்ம், சரிடி"
கனகாவும், மேவும் கோரசாக சொன்னார்கள்.

ஆளுக்கு ஒரு பையை எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினோம். வழியில் வள்ளி வீட்டுக்கு வெளியில் நீலவேணியின் புருஷன் சட்டை இல்லாமல் நின்று கொண்டு இருந்தார். எங்களை பார்த்து "என்ன புள்ளைங்களா, கல்யாணத்துல பாத்தது அப்பறமா ஆளையே காணோம்." என்றார்.

"ஒன்னும் இல்லிங்க மாமா, வீட்ல வேலையா இருந்துச்சு அதான்."

"வேலை எல்லாம் எப்படி போகுது."

"நல்லா போகுதுங்க மாமா."

பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே, நீலவேணி ஒரு துண்டை எடுத்து வந்து தன் புருஷனிடம் குடுத்தாள்.

"மேல போடுங்க. வெறும் மேலோட வெளில நின்னுட்டு...."

அவர் தூண்டை வாங்கி மேலே போட்டுக்கோண்டார்.

எங்களை பார்த்துக் கேட்டாள்.
"என்னடி மூணு பேரும் ஜோடியா போறீங்க."

"சும்மா தாங்கக்கா, போர் அடிச்சுது, அதான்."

"சரி சரி நல்லா சுத்துங்க." என சொல்லி சிரித்துவிட்டு வீட்டுக்குள் போய்விட்டாள்.

வள்ளி கண்ணுக்கு தென்படுகிறாளா, என கதவில் எட்டிபார்த்தேன். ஆளை காணவில்லை. வீட்டுக்குள் ஏதாச்சும் வேலையாக இருப்பாள் என நினைத்துக்கொண்டு சந்தைக்கு நடையை தொடர்ந்தோம்.

"நாம அந்த இடிஞ்ச கோயில் வழியா போலாமா, நேரம் தான் இருக்குல்ல."
முதல் முதலில் ஊம்பளை அனுபவித்த, முதல் கஞ்சியின் ருசி கண்ட, கோயிலை பார்க்கும் குறுகுறுப்பு ஏன் மனதில் இருந்தது.

கனகா ஒரு நொடி தயங்கினாலும், "சரி போலாம்" என்றாள்.

கோயில் வரை கண்டதை பேசியபடி நடந்தோம். கோயில் தூரத்தில் கண்களில் பட்டது. என் வயிற்றில் லைட்டானா கிளுகிளுப்பு உண்டானது. அருகில் போனதும், அந்த புதரை பார்த்தப்படி நடந்தேன் இல்லை இல்லை நடந்தோம்.

மே டக்கென கேட்டாள். "உள்ள போய் பாக்கலாமா?"

"ஏண்டி, வேணாம்." கனகா தலையாயை ஆட்டினாள்.

"போலாங்கக்கா, சும்மா பாக்காதான போறோம் அதனால என்ன, வா போலாம்." என கனகாவின் கையை இழுத்துக்கொண்டு உள்ளே போனேன். மே பின்னாடியே வந்தாள்.

உள்ளே பயங்கர குப்பை கூலமாக கிடந்தது. சாராய பாட்டில், தண்ணி பாக்கெட், கிழிந்த போர்வை துணிகள், மற்றும் புது கட்டிடத்தை மறைத்து கட்டும் பச்சை நிற நைளான் துணி வலை என கண்டபடி கிடந்தன. உள்ளுக்குள் இருப்பதே பேய் வீட்டுக்குள் இருப்பது போல திகிலாக இருந்தது.

போர்வை துணிகளுக்கு அருகில், திட்டு திட்டானா கரைகள் இருந்தன. அப்போதைக்கு அது என்னவென்று தெரியவில்லை.

"எப்படி கெடக்கு பாரேன்." என்றேன்.

"பெஷீட் எல்லாம் கெடக்குது. பழசு வேஸ்ட் எல்லாம் இங்க கொண்டு வந்து போடுவாங்க போல." என சந்தேகமாக சொன்னாள் மே.

"வாங்கடி போலாம், யாராச்சும் வர போறாங்க." கனகா மிரண்ட பார்வையோடவே இருந்தாள்.

"இங்க யாரு வர போறா, பயப்படாம இரு."

சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் போதே யாரோ வரும் சத்தம் கேட்டது.

மூன்று பேருக்குமே முகம் வெளிரிப்போனது, கனகா அழுது விடுவது போல ஆனாள். நான் கனகாவின் கையை கெட்டியாக பிடித்துக்கொண்டேன்.

"ஏய், ஓடிரலாண்டி"

"இப்போ வெளிய போனா, கண்டிப்பா மாட்டிக்குவோம்."
நாம பண்றது பத்தி ஒரு துளி கூட யாருக்கும் சந்தேகம் வந்திர கூடாது என வள்ளி சொன்னது நியாபகம் வந்து போனது.

டக்கென மே எங்கள் இருவரின் கைகளாயும் பிடித்து இழுத்து சென்றாள். உள்ளே ஒரு மூலையில் முன்பு பூசை சாமான்களும், சமையல் பாத்திரங்களும் வைக்க ஒரு மரதட்டி வைத்த டிவைடர் தனி அறை போல இருந்தது. அதுவும் கரையான அரித்து இத்து போய் இருந்தது. டிவைடர் சுத்தி இருந்த மர பிரேமிங் மட்டும் முழுசாக இருந்தது.

மே எங்களை உள்ளே அனுப்பிவிட்டு, வேகமாக போய் கீழே கிடந்த அந்த கட்டிடத்தை மூட பயன்படும் பச்சை நிற  வலையை எடுத்து டிவைடரின் மேலே தொங்க விட்டுவிட்டு, எங்களுடனே வந்து நின்று கொண்டாள். உள்ளே இருந்து பார்த்தாள் அந்த பச்சை நிற வலை வழியாக எங்களுக்கு அப்பட்டமாக தெளிவாக வெளியில் எல்லாமே தெரிந்தது.

"மே
 இது எப்படிடி மறைக்கும், வலை மாதிரி இருக்கு எல்ல்லாமே தெளிவா தெரிதுடி."

"பயப்படாத, இங்க இருந்து பாத்தாதான் தெரிது, ஆனா அங்க இருந்து பாத்தா நாம இருக்கறது ஒன்னுமே தெரியாது. நான் வலையை போடும் போது அவ்ளோ கிட்ட பார்த்தும் நீங்க இருக்கறது சுத்தமா தெரில, சத்தம் போட்டாம இருங்க, போதும்."

"எனக்கு பயமா இருக்குடி." கனகா முனகினாள்.

நான் டக்கென ஓட்டிப்போய் வெளியில் நின்று உள்ளே பார்த்தால் தெரிகிறதா என பார்த்து விட்டு உள்ளே வந்தேன். அதற்குள் யாரோ வரும் காலடி சத்தம் மிக அருகில் கேட்டது.

"பயப்படாத்தக்கா, வெளில இருந்து பார்த்தா சுத்தமா எதுவுமே தெரியல. கொஞ்ச நேரத்துல போயிருவாங்கனு நெனைக்கறேன்."

மூவரும் கொஞ்சம் பயத்துடன் வாசலில் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தோம்.

அங்கே ரமேஷ் உள்ளே மெதுவாக வந்தான். நீலவேணியை புண்டையை பார்த்து கையாடித்த, அதே ரமேஷ்.

உள்ளே வந்து சுற்றும் முற்றும் பார்த்தான். அவன் பார்வை நாங்கள் மறைந்து இருந்த தடுப்பை ஒரு நொடி உற்று பார்த்துவிட்டு நகர்ந்தது.

எங்களுக்கு உயிரே போய்விடும் போல பயமாய் இருந்தது. மூவரும் ஒருவர் கையை ஒருவர் கெட்டியாக பிடித்தப்படி இருந்தோம்.

பயத்தில் கனகா, பாவாடையிலேயே மூத்திரம் போக ஆரம்பித்தாள். கால்களை குறுக்கி அடக்க முயன்றும் முடியாமல் தானாக மூத்திரம் போனது.

நான் டக்கென கனகாவை சத்தம் வராமல் கட்டிப் பிடித்துக்கொண்டேன். கனகா கொஞ்சம் நிதானமானாள். அவள் காலயில் சிறிய வட்டம் போல சிறுநீர் நின்றது.

மே கனகாவை பார்த்து தலை அசைத்து ஒன்னும் இல்லை என்றாள். கனகாவை நடுவில் நிற்க வைத்துவிட்டு இருவரும் அவள் கைகளை கெட்டியாக பிடித்துக்கொண்டு பச்சை வலை வழியாக என்ன நடக்கிறது என பார்த்தோம்.

ரமேஷ் மெல்ல நடந்து வெளி வாசல் வரை போனான்.
போய்விடுவான் என நினைத்தோம்.

வாசலில் நின்று சுற்றும் முற்றும் பார்த்துவிட்டு வெளியில் யாருக்கோ சைகை செய்து விட்டு திரும்ப உள்ளே வந்தான்.

கொஞ்ச நேரத்தில் இன்னொரு உருவம் உள்ளே நுழைந்தது.

அது வள்ளிக்கு ஊம்ப குடுத்து, கஞ்சி குடிக்க வைத்த நாகாலிங்கத்தின் மனைவி சுமதி.

தொடரும்...

Comments